ارزیابی وضع موجود و مطلوب برنامه درسی مجازی دانشگاهی از دید دانشجویان

1. قورچیان، نادرقلی و جعفری، پریوش. (1384). آموزش در دانشگاه مجازی: ارایه ی یک مدل مناسب برای راه اندازی دانشگاه مجازی در ایران. نشریه ی گزارش گفت و گو، 17: 16-24. 2. سعیدی پور، بهمن و همکارن. (1392). بررسی رابطه منبع کنترل، سبک‌‌های یادگیری و یادگیری خودتنظیم با موفقیت تحصیلی دانشجویان دوره‌‌های آموزشی برخط. پژوهش‌‌های آموزش و یادگیری، شماره 2: 19-38. 3. کیا، علی اصغر. (1388). آینده پژوهی در ارتباطات، با تاکید بر آموزش مجازی. کتاب ماه علوم اجتماعی، شماره 22: 4-9. 4. سراجی، فرهاد. (1392). شناسایی و دسته بندی مهارت‌‌های مورد نیاز دانشجوی مجازی. پژوهش‌‌های آموزش و یادگیری، شماره 2: 75-90. 5. سراجی، فرهاد و همکاران. (1387). ویژگیهای طرح برنامه درسی دانشگاههای مجازی ایران و مقایسه آن با الگوی راهنمای طراحی برنامه درسی دانشگاه مجازی. فصلنامه پژوهش و برنامه ریزی در آموزش عالی، شماره 50: 97-118. 6. عارفی، محبوبه(1384). برنامه ریزی درسی راهبردی در آموزش عالی. تهران:جهاد دانشگاهی، واحد شهید بهشتی. 7. مومنی راد، اکبر. (1391). بررسی کیفیت رشته‌‌های فناوری دوره آموزش الکترونیکی دانشگاه خواجه نصیر طوسی براساس استانداردهای آموزش الکترونیکی. فصلنامه اندازه گیری تربیتی، شماره 7 ، سال سوم. 8. سراجی، فرهاد و همکاران. (1386). طراحی برنامه درسی دانشگاه مجازی. نشریه مطالعات برنامه درسی. شماره ششم: 79-118. 9. فتحی واجارگاه، کوروش و آزادمنش، ناهید.(1385). امکان سنجی کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات در برنامه ریزی درسی آموزش عالی. فصلنامه پژوهش و برنامه ریزی در آموزش عالی. شماره 42: 49-70. 10. امام جمعه کاشان، طیبه، ملایی نژاد، اعظم. (1385). بررسی تطبیقی تلفیق فاوا در برنامه درسی چند کشور جهان و ارایه الگویی برای ایران. فصلنامه نوآوری‌‌های آموزشی، شماره 19، بهار 1386: 31- 73. 11. نعمتی آهنگر، ذبیح الله. (1389). بررسی راه‌‌های توسعه آموزش مجازی در نظام آموزش عالی ایران از دیدگاه استادان مجری. پایان نامه کارشناسی ارشد در رشته تکنولوژی آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری. 12. فتحی واجارگاه، کوروش و همکاران. (1390). ارزشیابی اثربخشی دوره‌‌های آموزش مجازی در نظام آموزش عالی ایران (مطالعه موردی: دانشگاه فردوسی مشهد). فصلنامه فن آوری اطلاعات و ارتباطات در علوم تربیتی. سال اول. شماره 4: 5-21. 13. Meier, Andreas H. et al. (2005). Implementation of a Web- and simulation-based curriculum to ease the transition from medical school to surgical internship. The American Journal of Surgery Volume 190, Issue 1, pages 137-140. 14. McKinney, Stephanie et al. (no date). Using Second Life with Learning-Disabled Students in Higher Education. Available at : http://www.innovateonline.info/index.php?view=article&id=573 15. Arbaugh, J.B.(2010). Sage,guide,both, or even more2 An examination of instructor activity in online courses. Computers & Education, Volume 55, Issue 3, November 2010, Pages 1234–1244 16. Fabry, Dee L. (2012). Using Student Online Course Evaluations to Inform Pedagogy. Journal of Research in Innovative Teaching, Volume 5, Issue 1, pp 45- 53 17. بیابانگرد، اسماعیل. (1389). روش‌‌های تحقیق در روان شناسی و علوم تربیتی (جلد اول)، تهران: نشر دوران. 18. Passerini, K. & M. J. Granger. (2000). A Development Model for Distance Learning Using the Internet. Computer & Education, VOL. 34, pp. 1-15. 19. CHOU, C. & TSAI, C-C. (2002). Developingweb- based curricula: issues and challenges. Journal of curriculum studies, 34, 623-636. 20. Illinois Institute of Technology.(2007). ITT online Faculty Guide book Pedagogical Guidelines to Quality Education at a Distance. 2007. Available from: http: // www.itt.edu/ general – counsel/ policies/ faculty – hand book/ 21. Holmes. Bryn, Gardner. John. (2006). E-Learning: Concepts and Practice. London: Sage Publication. 22. گریسون. دی آر و اندرسون. تری. (2003). یادگیری الکترونیکی در قرن 21 (مبانی نظری و عملی). ترجمه زارعی زوارکی و صفایی موحد. (1384) تهران: انتشارات علوم و فنون. 23. Prata, A., Lopes, P.F. (2005). Online MultiMedia Education her Education In Dardy Shire, Paul. Instructional Technologies: Cognitive Aspects of Online Programs. Melbourne: IRM Press. 24. Liht, grey. Cox, roy. (2002). Learning & Teaching in Higher Education. London: Paul Chapman Publishing 25. Clark, C. R. and R. E. Mayer (2004); E- Learning and the Science ofInstruction; Sanfrancisco: Jossey- bass Pfeiffer. 26. Kearsley, Greg (2000). On line Education: learning and teaching in Cyber space. Wadasworth, USA 27. Weller, Martin. (2002). Delivering Learning on the Net the Why, What & How of Online Education. London: Kogan Page. 28. Alestalo, M. H. & U. Peltola. (2006). The problem of a Market oriented university. Journal of Higher Education, vol. 52, pp. 251- 281. 29. اندرسون، تری، الومی، فتی (1385). یادگیری الکترونیکی از تئوری تا عمل. ترجمه بی بی عشرت زمانی و سید امین عظیمی تهران: انتشارات مدارس هوشمند. 30. Mcgorry, S.Y. (2003). Measuring quality in online programs. Internet and Higher Education. 6(2), 159-177. 31. سرکارآرانی، محمد رضا، مقدم، علی رضا. (1382). یادگیری مبتنی بر شبکه و نوآوری در آموزش از راه دور. فصلنامه نوآوری‌های آموزشی. شماره سوم، سال دوم: 77-108. 32. سلیم آبادی، سارا سادات. (1385). بررسی موانع توسعه آموزش الکترونیکی در ایران و ارائه راهکارهایی جهت رفع آن‌ها. پایان‌نامه کارشناسی ارشد در رشته مدیریت فناوری اطلاعات، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران. 33. Beck, E. charles. Schornack, R. Garg. (2004). Theory and Practice for Distance Education: A H euristice Model for the Virtual Classroom. In Howard. C., Schenk. K., Discenza, R. Distance Learning and University Effectiveness: changing Educational Paradims for Online Learning. London: Information Science Publishing 34. Song, H. (2004). The perceptions of College Students Regarding the instructional quality of Online Courses deliverd via Webct. A dissertation presented to the faculty of the College of Education University of Houston. 35. Palloff, R.M, Pratt, K. (2003). Virtual student: A profile and guide to working with online learners, U.S.A, Jossey- Bass. 36. شریفی، زهرا. (1387). بررسی معیارهای تدوین و طراحی دروس و دوره‌های مجازی در دانشگاه‌های ایران از دیدگاه متخصصان و فراگیران. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشکده علوم‌تربیتی و روانشناسی دانشگاه‌اصفهان. 37. شریعتمداری، علی. (1386). اصول و فلسفه و تعلیم و تربیت. تهران: موسسه انتشارات امیر کبیر. 38. ربیعی، مهدی. (1389). ارزیابی کیفیت درونی برنامه درسی دوره ی آموزش مجازی دانشگاه فردوسی مشهد. مجله افق توسعه پزشکی. دوره 4. شماره 1. 39. الهیان فیروز، سلما، خزایی، کامیان. (1390). میزان به کارگیری مولفه‌‌های معیارهای تدوین دروس الکترونیکی در محتوای آموزشی دانشگاه‌‌های دولتی مجازی ایران.فصلنامه فن آوری اطلاعات و ارتباطات در علوم تربیتی. شماره ششم:141-162. 40. زارعی زوارکی، اسماعیل و همکاران. (1389). سنجش و ارزشیابی آموزش الکترونیکی: گزارش موردی از دوره آموزش الکترونیکی رشته مهندسی صنایع دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی. فصلنامه اندازه گیری تربیتی. سال اول، شماره یک: 95-120. 41. مرتضوی اقدم، پری و همکاران. (1391). ارزشیابی محتوای آموزش الکترونیکی. نشریه علمی پژوهشی فناوری آموزش. سال هفتم. جلد 7 . شماره 1: 33-43. 42. قائدی، بتول. (1385). ارزشیابی برنامه درسی آموزش مجازی رشته مهندسی کامپیوتر گرایش فناوری اطلاعات از دیدگاه اساتید و دانشجویان در دانشگاه علم و صنعت ایران. پایان نامه کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی. دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی. دانشگاه تربیت معلم. 43. یعقوبی، جعفر. (1388). تحلیل عاملی عوامل موثر بر موفقیت یادگیری الکترونیکی از دیدگاه دانشجویان مجازی. کنفرانس بین المللی تدریس و یادگیری الکترونیکی. تهران: دانشگاه علوم و فناوری ایران. 44. نورالهی، سعید. (1389). ارزیابی دوره‌‌های مجازی دانشکده علوم حدیث با توجه به معیارهای کیفیت در آموزش مجازی. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران.