هدف پژوهش حاضر ارائه مدل مفهومی برای شناسایی و دسته بندی مهارت های مورد نیاز دانشجوی الکترونیکی است. در این پژوهش ویژگی های محیط یادگیری الکترونیکی به عنوان عوامل الزام آور برای کسب مهارت مورد نیاز دانشجوی الکترونیکی تلقی شده است. از این رو سوال های اصلی این پژوهش عبارتند از؛ محیط یادگیری الکترونیکی چه تفاوت هایی با محیط یادگیری حضوری دارد؟ و یادگیرندگان برای موفقیت در این محیط به چه مهارت هایی نیاز دارند؟ این پژوهش با استفاده از روش توصیفی، از طریق مرور منابع مرتبط و با جستجوی منابع در دو سطح انجام شده است. در سطح اول، ابتدا از بررسی منابع معتبر الزام های مربوط به مهارت ها شناسایی گردید و سپس با جستجو در پایگاه داده های معتبر، وب سایت اغلب دانشگاه ها و سازمان های ارائه کننده آموزش الکترونیکی، پژوهش های چاپ شده(از سال 2000- 2010)در پنج نشریه دارای نمایه ISI و سایر منابع معتبر مهارت های مورد نیاز دانشجوی الکترونیکی استخراج شد. بر اساس یافته های این پژوهش هشت ویژگی؛ فناورانه بودن محیط الکترونیکی، دسترسی به ابزارها و نرم افزارهای گوناگون، دسترسی به منابع اطلاعاتی متنوع، امکان شرکت و استفاده از نرم افزارهای اجتماعی، ارتباط هرزمانی، دسترسی به محتوای چندرسانه ای و خودآموز، امکان انتخاب های گوناگون و تعامل های غیرحضوری الزاماتی را به وجود می آورد که یادگیرندگان برای ورود به دوره های یادگیری الکترونیکی باید از مهارت های نه گانه همچون؛ کاربری رایانه، مهارت در کاربرد ابزارهای اینترنتی، مهارت حل مساله، تفکر انتقادی، مهارت پرسشگری، به کارگیری شیوه های مطالعه و یادگیری، مهارت فراشناختی، خودرهیابی و مهارت ارتباط الکترونیکی برخوردار باشند. در مدل مفهومی حاصل این پژوهش ارتباط بین هشت ویژگی محیط الکترونیکی و الزام آنها بر کسب مهارت های نه گانه دانشجوی الکترونیکی بیان و نمایش داده شده است.
)