مقایسه نوع الگودهی (خود الگودهی؛ الگوی ماهر) بر خودکارآمدی و یادگیری پرتاب دارت

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

دانشگاه شاهد

چکیده

یادگیری مشاهده ای فرآیندی است که در آن افراد از طریق ادراک بینایی، اطلاعات لازم برای یادگیری مهارت را کسب می‌کنند. پژوهش‌های متعدد در این رابطه نشان داده‌اند که استفاده از شیوه‌های الگودهی، روشی تأثیرگذار برای انتقال اطلاعات مهم به فراگیران است. همچنین با توجه به نظریه خودکارآمدی، خودکارآمدی بالا نیز می‌تواند از جمله عوامل موثر بر عملکرد افراد در نظر گرفته شود. هدف این پژوهش کاربردی که به شیوه نیمه تجربی انجام پذیرفت بررسی تاثیر نوع الگودهی مشاهده‌ای (خودالگودهی، الگوی ماهر) بر باورهای خودکارآمدی و یادگیری مهارت حرکتی پرتاب دارت می باشد. تعداد 30 شرکت کننده به عنوان نمونه آماری به صورت تصادفی ساده در سه گروه خودالگودهی، الگوی ماهر و کنترل قرار گرفتند. مقیاس خودکارآمدی و آزمون پرتاب دارت به عنوان پیش آزمون و پس آزمون از آزمودنی‌ها به عمل آمد. سپس شرکت کنندگان بر اساس گروهی که در آن قرار داشتند به مدت شش جلسه به تمرین پرداختند. در جلسه آخر تمرین از هر آزمودنی تعداد ده کوشش پرتاب دارت گرفته شد و مقیاس خود کارامدی نیز اندازه‌گیری شد. به منظور آزمون فرضیه‌های تحقیق از تحلیل کواریانس و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های خودالگودهی و الگوی ماهر در خودکارآمدی و نیز آزمون پرتاب دارت مشاهده نشد (05/0<p). به‌طور‌کلی مشاهده، الگودهی یک ابزار یادگیری قدرتمند است که می‌تواند به راحتی در دسترس فرد قرار گیرد و همچنین به حداقل تجهیزات ممکن نیز نیازمند می‌باشد.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار