امروزه اغلب مدارس در توسعه‌ی فرآیندی جهت پشتیبانی از رشد حرفه‌ای معلمان، شکست می‌خورند. اجتماعات یادگیری حرفه‌ای، چارچوب و فرآیندی را برای یادگیری مداوم و رشد حرفه‌ای معلمان، فراهم می‌آورد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر اجتماعات یادگیری حرفه‌ای بر خودکارآمدی معلمان، انجام شده است. پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و از جهت شیوه‌ی گردآوری داده‌ها، جزو پژوهش‌های توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل؛ کلیه معلمان مدارس پسرانه دوره متوسطه شهرستان ساوه می‌باشد که از بین آنان 140 نفر بر اساس جدول مورگان برآورد و به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای، انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده از پرسشنامه‌های 52 سؤالی ارزیابی اجتماعات یادگیری حرفه‌ای (اولیور و همکاران، 2009) و نیز مقیاس 12 سؤالی حس خودکارآمدی معلمان (اسچانن - موران و وولفولـک، 2001) استفاده شده است. پایایی پرسشنامه‌ها با استفاده از آلفای کرونباخ، به ترتیب؛ 0.93 و 0.89 برآورد گردید. روایی ابزارها توسط متخصصین امر، مورد تأیید قرار گرفت. به منظور تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی اسپیرمن و نیز معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار اس. پی. اس. اس. و آموس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد؛ اجتماعات یادگیری حرفه‌ای بر احساس خودکارآمدی معلمان در همه‌ی مقوله‌های آن، تأثیر گذار است همچنین از مؤلفه‌های اجتماعات یادگیری حرفه‌ای؛ «شرایط حمایتی _ روابط» و «شرایط حمایتی _ ساختارها» بیشترین تأثیر را بر خودکارآمدی معلمان به جای گذاشته اند.
)