هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی معلمان راهنما در پیشرفت تحصیلی دانشآموزان شاهد و ایثارگر طرح پراکنده استان آذربایجان غربی بود. روش پژوهش علی- مقایسهای است. جامعه آماری پژوهش؛ کلیه دانشآموزان شاهد و ایثارگر طرح پراکنده استان آذربایجان غربی به تعداد 270 نفر، کلیه دانشآموزان شاهد و ایثارگر مشغول به تحصیل در مدارس شاهد استان به تعداد 305 و 540 نفر از دانشآموزان غیرشاهد مدارس عادی بوده است. حجم نمونه شامل 30 نفر از هر گروه و روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای و تصادفی ساده است. برای یکسانسازی افراد نمونه آماری (دانشآموزان شاهد طرح پراکنده) با گروههای گواه (دانشآموزان غیر شاهد و دانشآموزان شاهد و ایثارگر مشغول به تحصیل در مدارس شاهد) از آزمون هوش ریون، استفاده شد ضمن این که در گمارش تصادفی افراد طبقه اقتصادی آنان مد نظر قرار گرفت. ابزار جمعآوری داده، آزمونهای استاندارد پیشرفت تحصیلی آموزش و پرورش بود. تحلیل داده با استفاده از شاخص های توصیفی و آزمون T انجام شد. نتایج نشان داد؛ پیشرفت تحصیلی دانشآموزان مدارس عادی به طور معنیدار بیشتر از دانشآموزان شاهد طرح پراکنده است. اختلاف معنادار بین پیشرفت تحصیلی دانشآموزان طرح پراکنده در دروس عربی، ریاضی، علوم و زبان انگلیسی وجود ندارد. تفاوت معنادار بین نمرات دروس عربی، علوم و زبان انگلیسی دانشآموزان دختر و پسر طرح پراکنده وجود ندارد اما در درس ریاضی عملکرد تحصیلی دانشآموزان دختر بالاتر از دانشآموزان پسر است.
حسنخانی, حسین, & اسدیان, سیروس. (1399). اثربخشی معلمان راهنما در پیشرفت تحصیلی دانشآموزان شاهد و ایثارگر طرح پراکنده استان آذربایجان غربی. پژوهشهای آموزش و یادگیری, 15(1), 55-65. doi: 10.22070/tlr.2020.2520
MLA
حسین حسنخانی; سیروس اسدیان. "اثربخشی معلمان راهنما در پیشرفت تحصیلی دانشآموزان شاهد و ایثارگر طرح پراکنده استان آذربایجان غربی". پژوهشهای آموزش و یادگیری, 15, 1, 1399, 55-65. doi: 10.22070/tlr.2020.2520
HARVARD
حسنخانی, حسین, اسدیان, سیروس. (1399). 'اثربخشی معلمان راهنما در پیشرفت تحصیلی دانشآموزان شاهد و ایثارگر طرح پراکنده استان آذربایجان غربی', پژوهشهای آموزش و یادگیری, 15(1), pp. 55-65. doi: 10.22070/tlr.2020.2520
VANCOUVER
حسنخانی, حسین, اسدیان, سیروس. اثربخشی معلمان راهنما در پیشرفت تحصیلی دانشآموزان شاهد و ایثارگر طرح پراکنده استان آذربایجان غربی. پژوهشهای آموزش و یادگیری, 1399; 15(1): 55-65. doi: 10.22070/tlr.2020.2520