هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط سبک‌های یادگیری و ویژگی‌های شخصیتی با آمادگی دانشجویان دانشگاه تبریز برای یادگیری خود – رهبر بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان کارشناسی دانشگاه تبریز بود که از بین آنان 346 دانشجو در رشته‌های مختلف تحصیلی با استفاده از روش نمونه گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. برای اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه سبک‌های یادگیری کلب (LSD )، پرسشنامه شخصیتی نئو- فرم کوتاه (Neo-FFI) و مقیاس آمادگی برای یادگیری خود – رهبر ( SDLR) استفاده گردید. داده‌های بدست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین شیوه‌های یادگیری شناختی و آمادگی برای یادگیری خود- رهبر رابطه معنی دار وجود ندارد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که تفاوت معنیداری در سطح یادگیری خود – رهبر دارندگان سبک‌های واگرا، همگرا، جذب کننده و انطباق یابنده وجود ندارد. همچنین تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که عوامل برون گرایی، توافق پذیری و با وجدان بودن آمادگی برای یادگیری خود – رهبر را در جهت مثبت پیش بینی می‌کنند و نوروتیسزم آمادگی برای یادگیری خود – رهبر را در جهت منفی، پیش‌بینی می‌کند.
سلطان القرایی, خلیل, & عبداللهی عدلی انصار, وحیده. (1399). ارتباط سبک‌های یادگیری و ویژگی‌های شخصیتی با آمادگی دانشجویان دانشگاه تبریز برای یادگیری خود – رهبر. پژوهشهای آموزش و یادگیری, 13(1), 79-88. doi: 10.22070/tlr.2016.13.1.79
MLA
خلیل سلطان القرایی; وحیده عبداللهی عدلی انصار. "ارتباط سبک‌های یادگیری و ویژگی‌های شخصیتی با آمادگی دانشجویان دانشگاه تبریز برای یادگیری خود – رهبر". پژوهشهای آموزش و یادگیری, 13, 1, 1399, 79-88. doi: 10.22070/tlr.2016.13.1.79
HARVARD
سلطان القرایی, خلیل, عبداللهی عدلی انصار, وحیده. (1399). 'ارتباط سبک‌های یادگیری و ویژگی‌های شخصیتی با آمادگی دانشجویان دانشگاه تبریز برای یادگیری خود – رهبر', پژوهشهای آموزش و یادگیری, 13(1), pp. 79-88. doi: 10.22070/tlr.2016.13.1.79
VANCOUVER
سلطان القرایی, خلیل, عبداللهی عدلی انصار, وحیده. ارتباط سبک‌های یادگیری و ویژگی‌های شخصیتی با آمادگی دانشجویان دانشگاه تبریز برای یادگیری خود – رهبر. پژوهشهای آموزش و یادگیری, 1399; 13(1): 79-88. doi: 10.22070/tlr.2016.13.1.79
)