هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین منبع کنترل، سبک‌های یادگیری و یادگیری خودتنظیم با موفقیت تحصیلی دانشجویان دوره‌های آموزشی برخط بوده است. جامعه آماری، تمامی دانشجویان کارشناسی‌ارشد، شرکت‌کننده در دوره اول آموزش‌های مجازی دانشگاه تهران، بوده‌اند. با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای تصادفی، نمونه‌ای با حجم 200 نفر از بین آنان انتخاب شده‌اند. جهت گردآوری داده‌های لازم از سه پرسش‌نامه؛ منبع کنترل راتر (1996)، سیاهه سبک یادگیری کلب (1971) و پرسش-نامه یادگیری خودتنظیم پینتریچ و دی‌گروت (1990)، استفاده شده است. ضریب همبستگی پیرسون، نشان‌داد؛ که بین منبع کنترل درونی، ارزش‌گذاری درونی تکلیف، خودکارآمدی و خودتنظیمی با موفقیت تحصیلی دانشجویان دوره‌های بر خط، رابطه مثبت معنی‌دار وجود دارد هم چنین نتایج آزمون رگرسیون خطی، نشان داد که 16 درصد تغییرهای موفقیت تحصیلی به وسیله متغیر خودتنظیم، قابل پیش‌بینی است.
)