نقش میانجی‌گرانه ادراکات نظام خود در رابطه میان هیجانات تدریس و محیط حمایتگر خود پیرو

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه یزد، یزد، ایران.

2 دانشیار دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه یزد

3 استادیار دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه یزد، یزد، ایران.

چکیده

هدف و مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی‌گرانه ادراکات نظام خود در رابطه میان هیجانات تدریس و محیط حمایتگر خود پیرو است.
روش: پژوهش توصیفی حاضر از حیث هدف، کاربردی و به لحاظ روش‌شناسی، از نوع مطالعات همبستگی است. جامعه آماری کلیه معلم‌های شاغل در مدارس شهر یزد بودند که 223 نفر از آنان به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش، مقیاس نیازهای بنیادی گانیه (2003)؛ مقیاس هیجانات تدریس تریگول (2012)؛ مقیاس محیط حمایتگر خود پیرو آسور و همکاران (2012و2002) بود. برای بررسی داده‌های گردآوری شده از تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. داده‌ها با استفاده از شاخص‌های آماری توصیفی و استنباطی و نرم‌افزار 25 SPSS و 24 Amos تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که خرده مقیاس‌های محیط حمایتگر خود پیرو (فرصت انتخاب و فرصت نقد) رابطه مستقیم، مثبت و معنی‌داری با ابعاد خود پیروی، نظام خود؛ ارتباط و شایستگی دارد. ابعاد نظام خود با هیجانات منفی تدریس ارتباط معکوس و معنی‌دار و با هیجانات مثبت تدریس ارتباط مثبت و معنی‌دار را نشان داد. بر اساس نتیجه تحلیل مسیر، محیط حمایتگر خود پیرو می‌تواند به‌تنهایی و باواسطه گری فعال‌سازی نظام خود در مقام متغیر واسطه بر هیجانات تدریس معلمان تأثیرگذار باشد. محیط حمایتگر خود پیرو با میانجیگری نظام خود می‌تواند بر هیجانات منفی تدریس به‌صورت منفی و معنی‌دار تأثیرگذار باشد.
بحث و نتیجه‌گیری: درنتیجه نظام خود قادر است ارتباط هیجانات تدریس و محیط حمایتگر خود پیرو را میانجیگری نماید؛ پس محیط حمایتگر خود پیرو و نظام خود نقش مهمی در پیش‌بینی هیجانات تدریس ایفا می‌کنند.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار