ارزیابی الگوی تدریس عقلانی شفلر از منظر دانش ضمنی و پیشنهاد الگویی جایگزین با عنوان تدریس ضمنی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دکترای فلسفه تعلیم و تربیت ،استادیار پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

چکیده

شفلر در بررسی رابطه میان عقل و تدریس به طرح مدل‌های فلسفی تدریس پرداخته است. بر همین اساس  او سه مدل تدریس با عناوین تأثیری، بینشی و قاعده‌مند را معرفی و نقاط ضعف و قوت آن‌ها را مورد سنجش قرار داده است. او سپس آموزه اصلی خود در زمینه آموزش با عنوان مدل تدریس عقلانی را معرفی کرده است که مبتنی بر جایگاه ویژه عقلانیت و پرورش قوای استدلال و نقادی در میان‌ دانش‌آموزان همراه با نوعی احترام به قوه قضاوت و سنجش خردورزانه دلایل ارائه شده به آن‌ها است. این نگرش مورد نقادی‌های متعددی قرار گرفته است که به مهمَ‌ترین آن‌ها اشاره خواهد شد. اما پرسش مهم این است که آیا نمی‌توان تدریس را به شیوه‌های دیگری به‌ غیر از بحث عقلانی صورت داد و چرا باید از میان شیوه‌های گوناگونی که منجر به یادگیری می‌شوند نقش توجیه عقلانی را برجسته‌تر کرد؟ این پژوهش با روش تحلیل مفهومی به بررسی ابعاد نظریه شفلر درباره نسبت میان عقلانیت و تدریس پرداخته است. هدف پژوهش تحلیل و نقادی دیدگاه شفلر از منظر دانش ضمنی و پیشنهاد مدل تدریس ضمنی به عنوان الگوی جایگزین است. یافته پژوهش حکایت از آن دارد که مدل عقلانی تدریس با تکیه بر قوای شناختی رویکردی تک‌بعدی به پرورش دانش‌آموز اتخاذ کرده است. در مقابل، مدل تدریس ضمنی با ماهیت زمینه‌ای و الگوگریز خود در عوض دانش‌ گزاره‌ای و متون درسی به موجب درک شهودی و بهره‌گیری از زبان ضمنی موجب آشنایی با ارزش‌ها و ایجاد حس همدلی میان آموزگار و دانش‌آموز  می‌شود.

کلیدواژه‌ها

مراجع

  1. Park, Y. (2009). Rationality and Human Dignity: Confucius, Kant and Scheffler on the Ultimate Aim of Education, in Reason and Education: Essays in Honor of Israel Scheffler, 7-18.
  2. Scheffler, I. (2014). Reason and Teaching, The Bobbs-Merrill Company, Indianapolis.
  3. Scheffler, I. (2010). In Praise of Cognitive Emotions, Routledge.
  4. Scheffler, I. (1969). Reflections on Educational Relevance. The Journal of Philosophy, 66 (21): 764-773.
  5. J & Daniels, Le, (2008) Philosophical Inquiry: Conceptual Analysis in Form of Curriculum Inquiry. (Eds.) Edmund C Short, New York, 1991.
  6. Scheffler, I. (1974). The Language of Education,
  7. Scheffler, Israel, (1965). Condition of Knowledge: an introduction to Epistemology and Education, Chicago.
  8. Pollack, G. (2008). Scheffler and the Cognitive Ends of Teaching, Educational Theory, 58(2): 229-248.
  9. Hare, William, (1997), Reason in Teaching: Scheffler's Philosophy of Education, "A Maximum of Vision and a Minimum of Mystery", Studies in Philosophy and Education, 16: 89-101.
  10. Snook, I. (2010), Concepts of Indoctrination, Philosophical Essays, Routledge.
  11. Elgin, Catherine, (2007). Education and Advancement of Understanding, in: Philosophy of Education: An Anthology, ed. Randall Curren, Blackwell, 417-422.
  12. O'Hear, (1991), Education and Democracy, London: Claridge Press.
  13. Pearson, Allen, (2011), Teaching, Reason and Risk, in Reason and Education, Essays in Honor of Israel Scheffler, ed. Harvey Siegel, Springer.103-111.
  14. Martin, J.R. (1994), Excluding Women from the Educational Realm, in: The Education Feminist Reader, Lynda Stone (ed.) Routledge, New York, 105-121.
  15. Magnus, J. R. & Morgan, M. S. (1999). Methodology and tacit knowledge: Twoexperiments in econometrics. Chichester: John Wiley & Sons.
  16. Horvath, J. A. (1999). Tacit knowledge in the professions. In R. J. Sternberg & J. A. Horvath (Eds.), Tacit knowledge in professional practice (pp. ix-xiii). Mahwah: Lawrence Erlbaum Associates.
  17. Collins, Harry M. (1974): “The TEA Set. Tacit Knowledge and Scientific Networks,” in: Science Studies 4, 165-186.
  18. Wasonga, T. A. – Murphy, J. F. (2006) Learning from tacit knowledge: the impact of the internship. In The International Journal of Educational Management, 20(2), pp. 153-163.
  19. Polanyi, M, (2009). The Tacit Dimension, University of Chicago Press.
  20. Polanyi, M. (1998), Personal Knowledge: Towards a Post-Critical Philosophy, Routledge.
  21. Fleck, J. (1996) Informal Information Flow and the Nature of Expertise in Financial Services, International Journal of Technology Management, 11(1-2):104-128
  22. Moilanen, J. H. (2014). The wisdom of tacit knowing-in-action and mission command. Unpublished questionnaire.
  23. Burbules, N. (2008), Tacit Teaching, Educational Philosophy and Theory, 40(5): 666-677.
  24. Wittgenestine, L, (2009). Philosophical Investigations, Willey-Blackwell.
  25. Kratka, J. (2015), Tacit Knowledge in Stories of Expert Teachers, Procedia Social and Behavioural Sciences, 171:837-846.
  26. Polanyi, M, (2013). The Study of Man, Routledge, New York.
  27. Mitri, M. (2003). Applying tacit knowledge management techniques for performance assessment. Computers& Education, 41, 173-189.

 

 

پژوهش‌های آموزش و یادگیری
دوره 18، شماره 1 - شماره پیاپی 33
اردیبهشت 1400
صفحه 163-176

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار