طراحی یادگیری مبتنی ‌بر وب با تأکید بر معرفت‌شناسی سازنده‌گرایی

چکیده: رشد فعلی تئوری های فلسفی و آموزشی ، فن آوری رایانه امکان تحقق بخشیدن به اشکال جدید آموزش و پرورش برای جهان پسا مدرن فراهم نموده است. این جهان پسامدرن دارای مشخصات ذیل است: ارتباط،عدم تجانس و انعطاف پذیری. بنابراین ، وب و فناوری های چند رسانه ای دیگر صرفاً منابع اطلاعاتی و ابزار هستند ، مگر آن که ما بتوانیم محتوا و زمینه ی یادگیری معنی داری فراهم کنیم. هدف از این مطالعه بازسازی طراحی آموزش با رویکرد معرفت شناختی جدید و توسعه یک نظریه ی یادگیری ساختگرا برای طراحی یادگیری مبتنی بر وب است . در این مقاله محققین به بررسی تحلیلی رویکرد سازه گرایی می پردازند تا برای یادگیری مبتنی بروب افقی تازه را ترسیم نمایند. معرفت شناختی سازنده گرایی چه دلالت هایی برای یادگیری مبتنی بر وب دارد؟ فرآیند تحقیق در این مقاله عبارت است از : (1) بررسی معرفت شناسی سازه گرایی ، و بازبینی ادبیات و مبانی تئوری های یادگیری ساختگرایی شناختی و اجتماعی (2) ایجاد یک چارچوب مفهومی برای طراحی آموزش ساختگرا؛ (3) توسعه و ایجاد مدل های طراحی آموزش مبتنی بر وب (WBDL) به عنوان ابزار ساخت دانش و کاربرد این مدل ها در طراحی آموزشی. در پرتو این شرایط و موقعیت های متغیر و بی ثبات ، دیسیپلین طراحی و طراحی آموزش با نیاز به توسعه ی راههای جدید تفکر در مورد طراحی کردن روبرو شده است. در میان این تغییر پارادایم طراحی، ایده ی برتر برای ارتقای کیفیت طراحی آموزش در عصر اطلاعات مستلزم توجه به دو جنبه از مسأله است: 1- معرفت شناسی برای طراحی آموزش : اولین وظیفه ما مفهوم سازی و مجسم کردن مبانی مفید و قانع-کننده برای ساخت یک معرفت شناسی از دانش طراحی و فرایند یادگیری آن است. موضوعاتی مانند دانش و دانستن در حوزه معرفت شناسی قرار دارند که با مفروضات اصلی دستیابی به دانش در جهانی که در آن زندگی می کنیم مرتبط است: دانش چیست؟ چگونه می توان طراحی را درک کرد و شناخت؟ از آنجایی که هر معرفت شناسی خاصی فهم کاملاً متفاوتی از دانش طراحی فراهم می نماید، رجوع به اصول معرفت شناختی و دستیابی به دیدگاه مناسبی از ساخت دانش طراحی و روش یادگیری آن برای طراحان و معلمان بسیار ضروری و مهم است. 2- ادغام فناوری رایانه: یکی دیگر از جنبه های مهم مورد توجه در این مقاله ، تائید رویکرد جامع ادغام فناوری رایانه در زمینه طراحی موقعیت حل مسأله و یادگیری محتوای آن می باشد. مسأله ای که طراحان و معلمان با آن مواجه هستند این است که هنوز ارتباطی بین روش های استفاده از فناوری رایانه به عنوان یک موضوع یادگیری و روش های آموزش درباره رایانه و به وسیله ی آن به دانش آموزان وجود ندارد.