پژوهش حاضر در راستای بررسی تاثیر روش تدریس همیاری بر خلاقیت دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی در درس علوم تجربی در شهرستان کبودرآهنگ انجام شده است. روش پژوهش نیمه آزمایشی بود. تعداد40 نفر دانش آموز از دو آموزشگاه با روش نمونهگیری خوشهای یک مرحلهای انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. آزمودنی ها به مدت شش جلسه 45 دقیقهای در طول یک ماه و نیم در معرض برنامه مداخله آموزشی (دروس 6-1 علوم تجربی) قرار گرفته اند. ابزار اندازهگیری آزمون خلاقیت تورنس قبل و بعد از آموزش در مورد هر دو گروه، استفاده گردیده است. نتایج با استفاده از آمار توصیفی(میانگین، انحراف استاندارد و واریانس) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) تجزیه و تحلیل شده است.. نتایج نشان داد؛ روش تدریس همیاری باعث افزایش خلاقیت دانشآموزان میگردد و نتایج مؤلفههای خلاقیت (سیالی، انعطاف پذیری، اصالت) نشان دهنده برتری روش تدریس همیاری نسبت به روش تدریس سنتی در پرورش خلاقیت است ولی در مورد مؤلفه بسط تفاوت چندانی بین دو روش تدریس همیاری و روش تدریس سنتی وجود ندارد و این عدم تفاوت احتمالاً به دلیل شرایط فرهنگی و محیطی دانشآموزان مورد بررسی میباشد.