پژوهش حاضر در راستای بررسی تاثیر روش تدریس همیاری بر خلاقیت دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی در درس علوم تجربی در شهرستان کبودرآهنگ انجام شده است. روش پژوهش نیمه ­آزمایشی بود. تعداد40 نفر دانش آموز از دو آموزشگاه با روش نمونه‌گیری خوشه­ای یک مرحله­ای انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. آزمودنی ها به مدت شش جلسه 45 دقیقه­ای در طول یک ماه و نیم در معرض برنامه مداخله آموزشی (دروس 6-1 علوم تجربی) قرار گرفته اند. ابزار اندازه­گیری آزمون خلاقیت تورنس قبل و بعد از آموزش در مورد هر دو گروه، استفاده گردیده است. نتایج با استفاده از آمار توصیفی(میانگین، انحراف استاندارد و واریانس) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) تجزیه و تحلیل شده است.. نتایج نشان داد؛ روش تدریس همیاری باعث افزایش خلاقیت دانش­آموزان می­گردد و نتایج مؤلفه­های خلاقیت (سیالی، انعطاف پذیری، اصالت) نشان دهنده برتری روش تدریس همیاری نسبت به روش تدریس سنتی در پرورش خلاقیت است ولی در مورد مؤلفه بسط تفاوت چندانی بین دو روش تدریس همیاری و روش تدریس سنتی وجود ندارد و این عدم تفاوت احتمالاً به دلیل شرایط فرهنگی و محیطی دانش­آموزان مورد بررسی می­باشد.