یادگیری مشارکتی یکی از انواع یادگیری است که در فراگیری مهارت‌ها، رشد اجتماعی و رشد عاطفی فراتر از روش یادگیری به صورت انفرادی عمل می کند. روش تمرین دوتایی یکی از روش‌های یادگیری مشارکتی است که یک گزینه مناسب برای رسیدن به شرایط بهینه یادگیری می‌باشد. لذا تحقیق حاضر قصد دارد با استفاده از تحقیقی نیمه‌تجربی اثربخشی و کارایی این روش را در یادگیری مهارت حرکتی طناب‌زنی با مقایسه آن با روش تمرین انفرادی در دو پایه دوم و چهارم دبستان بررسی کند. برای این منظور 33 دانش‌آموز در پایه دوم و 40 دانش‌آموز در پایه چهارم با میانگین سنی 8.60 و 10.89 سال در هر دوره به صورت جداگانه به دو گروه تمرین دوتایی و تمرین انفرادی تقسیم گشتند. شرکت‌کنندگان 8 جلسه تمرین کردند و یک هفته پس از پایان مداخله آزمون گرفته شد. اندازه‌گیری بر اساس امتیازدهی به برنامه ارائه داده شده به دانش‌آموزان انجام پذیرفت. طبق نتایج گروه تمرین دوتایی در آزمون و در پایه دوم برتری معناداری نسبت به گروه تمرین انفرادی داشت، در حالی که در پایه چهارم دو گروه تفاوت معناداری باهم نداشتند. نتیجه‌گیری اینکه می‌توان با استفاده از روش تمرینی دوتایی کارآیی و اثربخشی شرایط تمرین را بالا برد و به یک محیط تمرینی بهینه نزدیک شد.