تبیین جایگاه زبان در تقویت مبانی، تصریح اهداف و توسعه‌ی‌ وسایل تربیت

نویسنده

چکیده

پژوهش حاضر به تبیین جایگاه زبان در تقویت مبانی، تصریح اهداف وتوسعه‌ وسایل تربیت پرداخته است. روش پژوهش تحلیل اسنادی بوده، جامعه پژوهش کلیه اسناد و مدارک  مرتبط با موضوع  پژوهش می باشند که  بدون نمونه گیری بررسی شده اند. گردآوری داده ها به وسیله فرم فیش برداری انجام و داده های حاصل به شیوه کیفی تحلیل شده اند. عمده‌ترین یافته‌های پژوهش عبارتند از: 1- زبان در تصریح مبانی تربیت، می‌تواند به ترتیب در حوزه مبنای فلسفی با؛ تحلیل زبان تدریس و یادگیری، تحلیل نقادانه مفاهیم و اصطلاحات تربیتی و توضیح ذهنیت انسان، در حوزه مبنای روان شناختی با؛ کمک به تدوین نظریه های یادگیری، روان شناسی زبان و روان شناسی اجتماعی و در حوزه مبنای جامعه شناختی نیز با؛ ترسیم رابطه زبان و فرهنگ، اهمیت زبان آموزشی کشور، تحکیم خط مشی های زبانی، تقویت هویت فرهنگی و روابط معلم- دانش آموز به تقویت مبانی تربیت کمک دهد. 2- زبان در تصریح اهداف تربیت، می‌تواند به ترتیب در سطح فردی با؛ بهبود رفتارهای زبانی فردی، سواد آموزی، تأمین دانش حداقلی قواعد زبانی جهت کاربست توانایی های سطح بالا، تفکرمنطقی و حل مسئله، در سطح اجتماعی با؛ توسعه فرهیختگی، تقویت یادگیری مشارکتی، رشد مهارت های تعامل اجتماعی، شایستگی کنش گفتاری در روابط اجتماعی و در سطح جهانی با؛ بهبود رفتارهای سطح بالا زبانی در شرایط جهانی شدن، برقراری ارتباط مطلوب با سایر فرهنگ ها به وضوح اهداف تربیت کمک دهد. 3- زبان در تصریح وسایل تربیت، می‌تواند به ترتیب  در حوزه برنامه ریزی های آموزش و پرورش با؛ تحلیل نیازهای آموزشی به لحاظ زبانی، برنامه ریزی زبانی و  برنامه درسی زبانی، در حوزه تربیت معلم با؛ ایجاد ارتباط موفق با دیگران و به کار بستن صحیح زبان، حل برخی مشکلات معلمان و توسعه توان تحلیل و آموزش تحلیلی مطالب و در حوزه تدریس و تفهیم با؛ تثبیت موقعیت اجتماعی دانش آموز در کلاس درس، امکان افزایش قدرت یادگیری، اصلاح و تقویت گفتگو به عنوان یکی از راهبرد های اصلی در تربیت فعال و وضوح و تمایز دهی به زبان محتوایی و تدریسی به توسعه وسایل تربیت کمک دهد.

کلیدواژه‌ها


1. نیومایر، فردریک (1378). جنبه‌های سیاسی زبان‌شناسی. ترجمه اسماعیل فقیه، تهران: نشر نی. 2. نوذری، حسینعلی (1379). پست‌مدرنیته و پست‌مدرنیسم (ترجمه و تدوین). تهران: انتشارات نقش جهان. 3- فی، برایان (1381). فلسفه امروزین علوم اجتماعی: با نگرش چند فرهنگی. ترجمه خشایار دیهیمی، تهران: انتشارات طرح نو. 4. دولاکامپانی، کریستیان (1382). تاریخ فلسفه در قرن بیستم. ترجمه باقر پرهام، تهران: انتشارات آگه. 5. Webster (2004). Merriam-Webster's collegiate dictionary, 11th ed, U.S. 6. Saussure, F. (1983). Course in General Linguistics, Harris, R. (tran). London: Duckworth. 7. زندی، بهمن (1384). زبان آموزی. تهران: سمت. 8. Wardhaugh, R. (1972). introduction to linguistics, McGrawhill book co, NewYork. 9. یول، جورج (1384). نگاهی به زبان (یک بررسی زبانشناختی). ترجمه نسرین حیدری، تهران: سمت. 10- ملکیان، مصطفی (1384). جغرافیای دانشهای زبانی. فصلنامه نقد و نظر. سال دهم، شماره اول و دوم. 11. چپمن، شیوان (1384). از فلسفه به زبان‌شناسی. ترجمه احمد صافی، تهران: انتشارات گام نو. 12. میالاره، گاستون (1375). معنی و حدود علوم تربیتی. ترجمه علیمحمد کاردان، انتشارات دانشگاه تهران. 13. شکوهی، غلامحسین (1378). مبانی و اصول آموزش و پرورش. مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی. 14. Halliday, M. A. K. (1979/1980). Three Aspects of Children’s Language Development: Learning Language, Learning through Language, Learning about Language. Oral and Written Language Development: Impact on Schools. Proceedings from the 1979 and 1980 IMPACT Conferences, ed. Yetta Goodman, Myna Hausser, and Dorothy Strickland. Urbana, IL: International Reading Association and National Council of Teachers of English. 15. Spolsky, B. & Hult, F. M. (Editors) (2008). The handbook of educational linguistics, Blackwell Publishing Ltd. 16. استابز، مایکل (1382). زبان‌شناسی تربیتی. ترجمه سهیلا کاوسی‌نژاد و زهرا زندی‌مقدم، تهران: انتشارات مدرسه. 17. زندی، بهمن؛ خضری، آناهیتا (1384). زبان‌شناسی تربیتی به عنوان یک برنامه درسی بین رشته‌ای دانشگاهی. در: علوم تربیتی (نکوداشت دکتر کاردان). تهران: سمت. 18. Rorty, R. M. (Editor) (1992). The linguistic turn: essays in philosophical method, London: The University of Chicago Press Ltd. 19. Dilworth, C. (1992). The linguistic turn: Shortcut or Detour?, Dialictica, 46(3-4). 20. Shuy, R. (1984). language as a foundation for education: the school content, theory into practice, 23(3). 21. Gao, F. (2006). language is culture on intercultural communication, journal of language and linguistics, 5(1). 22. برزینکا، ولفگانگ (1376). علم تعلیم وتربیت. در: فلسفه تعلیم و تربیت معاصر، ترجمه خسرو باقری و محمد عطاران، تهران: انتشارات محراب قلم. 23. Chambliss, J. J. (1996). A History of Philosophy of Education, Philosophy of Education, an Encyclopedia, U.S.A. 24. هرست، پل اچ؛ وایت، پاتریشیا (1381). فلسفه آموزش و پرورش: موضوعات اصلی در سنت تحلیلی. ترجمه بختیار شعبانی ورکی و محمد رضا شجاع رضوی، انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد. 25. هولفیش، گوردون؛ اسمیت، فیلیپ (1381). تفکر منطقی: روش تعلیم و تربیت. ترجمه علی شریعتمداری، تهران: انتشارات سمت. 26. Barnes, D. (1980). language across the curriculum: the teacher as reflective professional, English Quarterly, 13(3). 27. Limage, L. J. (1991). language and education, in: international comparative education: practices, issues and prospects, by R. Murray Thomas. 28. Pinnell, G. S. (1998). The language foundation of reading recovery, reading recovery projects, Network News. 29. Matos, A. G. (2005). literary tents: a passage to intercultural reading in foreign language education”, language and intercultural communication, 5(1). 30. Black, l. (2004). teacher-pupil talk in whole-class discussions and processes of social positioning within the primary school classroom, language and education, 18(5). 31. Mayor, B. M. & Pugh, A. K. (2005). Language, Communication and Education, Taylor & Francis e-Library. 32. Mukhube, T. T. (2005). Bilingualism, Language Attitudes, Language Policy and Language Planning: A Sociolinguistic Perspective, journal of language and linguistics, 3(2). 33. Winsa, B. (1999), language planning in Sweden, journal of multilingual and multicultural development, 20(4-5). 34. Halliday, M. A. K. (1978). language as social semiotic, London: Edward Arnold. 35. علیزاده، بیوک (1382). فلسفه تطبیقی؛ مفهوم و قلمرو آن. دو فصلنامه نامه حکمت، سال اول، شماره اول. 36. پایا، علی (1382). فلسفه تحلیلی: مسایل و چشم اندازها. تهران: انتشارات طرح نو. 37. بارو، رابین؛ وودز، رونالد (1376). درآمدی بر فلسفه آموزش و پرورش. ترجمه فاطمه زیبا کلام، انتشارات دانشگاه تهران. 38. Scheffler, I. (1974). The Language of Education, London: Thomson Learning. 39. فرمهینی فراهانی، محسن (1383). پست‌مدرنیسم و تعلیم و تربیت. تهران: انتشارات آییژ. 40. آهنچیان، محمدرضا (1382). آموزش و پرورش در شرایط پست مدرن. تهران: انتشارات طهوری. 41. سیف، علی اکبر (1380). روان‌شناسی پرورشی (روان‌شناسی یادگیری و آموزش). تهران: انتشارات آگاه. 42. استاینبرگ، دنی (1381). درآمدی بر روان‌شناسی زبان. ترجمه ارسلان گلفام، تهران: سمت. 43. کلاینبرگ، اتو (1383). روانشناسی اجتماعی. ترجمه علیمحمد کاردان، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی. 44. کومبز، فیلیپ (1373). بحران جهانی آموزش و پرورش (چشم انداز آن در دهه هشتاد). ترجمه فریده آل آقا، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. 45. ویگوتسکی، ل.س. (1369). ذهن و اجتماع. ترجمه رؤیا منجم، تهران: مؤسسه مطبوعاتی علمی. 46. ویگوتسکی، ل.س. (1380). اندیشه و زبان. ترجمه حبیب‌الله قاسم‌زاده، تهران: انتشارات فرهنگان. 47. Senf, G. A. (2002). he art of language, journal of language and linguistics, 1(4). 48. Slavin, R. E. (1996). research on cooperative learning and achievement: what we know, what we need to know, contemporary education psychology, 21(1). 49. شعاری نژاد، علی اکبر (1371). درآمدی به روان‌شناسی انسان. تهران: انتشارات آزاده. 50. Pande, A. (2004). communicating in a foreign tongue, Journal of Language and Learning, 2(1). 51. Noddings, N. (2005). Educating Citizens for Global Awareness, New York: Teachers College Press. 52. Prior, W. (1999). What It Means to be A "Good Citizen" in Australia: Perceptions of Teachers, Students, and Parents, Theory and Research in Social Education, 27(2). 53. بولتون، رابرت (1381). روان‌شناسی روابط انسانی (مهارتهای مردمی). ترجمه حمید رضا سهرابی، تهران: انتشارات رشد. 54. Zughoul, M. R. (2003). Globalization and EFL/ESL Pedagogy in the Arab World, Journal of Language and Learning, 1(2). 55. Glaser, E. (2005). plurilingualism in Europe: more than a means for communication, language and intercultural communication, 5(3-4). 56. کریمی، عبدالعظیم (1380). سازه‌های تربیت و دموکراسی (عقلانیت، مدنیت، معنویت). تهران: انتشارات پژوهشکده تعلیم و تربیت. 57. پراید، ج.ب. (1373). جامعه‌شناسی یادگیری و تدریس زبان. ترجمه سید اکبر میرحسنی، تهران: انتشارات امیرکبیر. 58. Kosonen, K. (2004). language in education policy and practice in Vietnam, Commissioned. study. Hanoi: UNICEF. 59. Barker, C. (2000). foundations of bilingual and bilingualism, 3rd edition, clevedon, England: multilingual matters. 60. Andrews, S. (1999). Why do L2 teachers need to "now about language?": teacher metalinguistic awareness and input for learning, language and education,13(3). 61. Bartels, N. (Editor) (2005). Applied Linguistics and Language Teacher Education, US: Springer. 62. کلارک، چارلز (1376). چرا معلمان به فلسفه نیاز دارند؟. در: فلسفه تعلیم و تربیت معاصر. ترجمه خسرو باقری و محمد عطاران، تهران: انتشارات محراب قلم. 63. Shaw, J. (2002). Linguistically responcive scienceteaching, electronic magazine of multicultural education, 4(1). 64- Alex, S. (2004). A Dialogical Approach to Critical Bible Study: The Use of Schwabian Deliberation to Integrate the Work of Bible Scholars with Educational Philosophy, Religious Education, 99(2). 65- باقری، خسرو و یزدانی، عبدالوهاب (1380) تعلیم و تربیت در دیدگاه تأویلی. مجله علوم تربیتی و روان‌شناسی دانشگاه شهید چمران اهواز. سال هشتم، شماره‌های 3و4.